[THAI MV STORY] Heterostasis - ChroNoiR
คานาเอะ : “ยังไงก็เถอะ แวมไพร์ก็เป็นอมตะใช่ไหม?”
ชายที่อยู่ในอ้อมแขนฉันกำลังถูกย้อมเป็นสีแดงได้ส่งยิ้มบางๆมาให้ แม้จะหายใจลำบากก็ยังพูดให้กำลังใจฉัน ถึงฉันจะได้รับบาดเจ็บเหมือนกันแต่ร่างกายก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ มันน่าหงุดหงิงชะมัด
คุซุฮะ : “ขอร้องล่ะ....ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว”
เสียงฉันที่แหบแห้งได้หายจากไป ชายในอ้อมแขนแม้จะพยายามตอบกลับมาแต่กลับไร้เรี่ยวแรง และมือฉันที่เปื้อนเลือดก็ทำให้รู้ว่าทุกอย่างมันจบลงแล้ว
คุซุฮะ : “.....นา....เอะ”
ฉันคิดว่าฉันชินกับความตายแต่นี่---นี่เป็นเหมือนคำสาปสำหรับฉัน ฉันต้องดูเขาตายในอ้อมแขนของฉันอีกกี่ครั้งกัน?
คานาเอะ : “อย่าร้องไห้สิ....มันเหมือนไม่ใช่นายเลยนะ”
สิ้นสุดคำพูดร่างที่โชกไปด้วยเลือดก็ลุกขึ้นพร้อมกับกลางปีกสีขาวขนาดใหญ่ออกมา มือฉันที่เต็มไปด้วยเลือดก็จางหายไป ร่างกายของเขาฟื้นฟูได้เร็วกว่าฉันซะอีก ชายคนที่ฉันเฝ้ารอมาตลอดมักชอบพูดติดตลกว่าเขาเป็นนางฟ้า ไม่ใช่มนุษย์
นางฟ้า? หรือนางฟ้าตกสวรรค์กันแน่ล่ะ?
ไม่สิ ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว
คานาเอะ : “ครั้งนี้ผมจะเป็นคู่หูของ ███ ได้แน่นอน”
คานาเอะ : “ครั้งนี้ผมจะเป็นคู่หูของ ███ ได้แน่นอน”
คุซุฮะ : “....ถึงแม้ว่าในโลกนี้จะเหลือแค่พวกเรา?”
เหมือนกับเกมอะไรสักอย่างที่ตื่นขึ้นมา ก็พบเจอกับวีนสิ้นโลก แต่มันก็ดูเหมือน ███ นิดหน่อย
คานาเอะ : “ตอนนี้พวกเรายังมีชีวิตอยู่”
คานาเอะ : “ตอนนี้พวกเรายังมีชีวิตอยู่”
คุซุฮะ : “อา การมีชีวิตนี่มันดีจริงๆ”
คานาเอะ : “ผมนึกไม่ถึงเลยว่าจะได้ใช้ในสถานการณ์แบบนี้”
พวกเราหัวเราะอย่างมีความสุขท่ามกลางขี้เถ้าและซากปรักหักพังเหมือนกันครั้งแรก ฉันเอื้อมมือไปจับมือเขาจนมือของพวกเราผสานกันแน่น
ไม่มีอีกแล้วความสิ้นหวัง
[Prologue:The Story of Us]
“คุณเชื่อไหมว่าเรื่องราวนี้เป็นความจริง?”
[conversation history:1 ]
คานาเอะ : “.....นี่ คู่หู อาหารพอรึเปล่า? หรือว่ามากเกินไป?”
คุซุฮะ : “อาหาร? ไม่เป็นไร นายไม่ต้องห่วงอะไรกับเมืองนี้อีก มันจบแล้ว”
คานาเอะ : “ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย”
คุซุฮะ : “อา......นายก็รู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ต้องการนั่นอีกต่อไป”
คานาเอะ : “นายแข็งแกร่งก็จริง แต่ถ้าไม่กินอะไรสักหน่อยแล้วออกไปต่อสู้นายอาจตายได้นะ”
คุซุฮะ : “ช่วงนี้บอทมันอยู่อย่างสงบและดูค่อนข้างขี้เกียจ และอีกอย่างโลกนี้ความตายถูกตั้งเป็นโปรแกรมไว้ตั้งแต่แรกแล้ว”
คานาเอะ : “หลอกนายไม่ได้เลยสินะ”
คุซุฮะ : “ฉันไม่โดนหลอกง่ายๆหรอก.....บ๊ายบาย”
คานาเอะ : “ไม่ว่ายังไงก็บอกผมด้วยนะ ผมจะรีบไปให้เร็วที่สุด”
[conversation history:2]
คุซุฮะ : “ไม่ ฉันไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ”
คานาเอะ : “มันจบแล้ว?”
คุซุฮะ : “...เล่นตลกอีกแล้ว? นายก็รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ได้ใช้เครื่องรับส่งสัญญาณวิทยุ”
คานาเอะ : “อย่าพูดอะไรบ้าๆสิ ตอนนี้กำลังบรรยากาศดีๆ”
คุซุฮะ : “บรรยากาศตอนนี้งั้นหรอ?”
คานาเอะ : “อืม ใช่ ทุกอย่างคือการสร้างบรรยากาศและตอนนี้ฉันกำลังสนุก”
คุซุฮะ : “ถึงโลกนี้จะเป็นโลกสมมติขึ้นน่ะหรอ?”
คานาเอะ : “ก็เป็นแบบนั้นไงล่ะ”
คุซุฮะ : “ด้านแบบนั้นของนาย ฉันก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะ”
คานาเอะ : “พวกเราก็ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ มาเล่นเกมกันเถอะ”
คุซุฮะ : “โครนัวร์ ออฟไลน์ คอลแลป”
คานาเอะ : “หลังจากนี้มาสั่งพิซซ่ากันเถอะ แล้วก็มาทักทายกันปกติ”
" 'Otsunoir' "
[conversation history:3]
คานาเอะ : “อา ขอโทษที่เมื่อกี้นี้ไม่ได้รับสายนะ”
คุซุฮะ : “หมายความว่ายังไง.....! จบแล้ว!!”
คานาเอะ : “เอ๊ะ? หมายความว่ายังไง?”
คุซุฮะ : “นายดูสนุกดีนิ นายก็รู้ว่าฉันหมายความว่ายังไง”
คานาเอะ : “ก็มันน่าสนุก มิวสิควิดิโอนั่นน่าคิดถึงจะตาย นายกำลังดูอยู่หรอ?”
คุซุฮะ : “ก็ดูอยู่.....ฉันเกลียดนะที่ฉันสามารถมองเห็นเมืองได้ทั้งหมดแม้จะไม่อยากดูก็ตาม”
คานาเอะ : “พวกเราเคยคิดว่าการที่พวกเรากลายเป็นไอดอลมันน่าตลก แต่ดูตอนนี้สิ เท่ไปเลย”
คุซุฮะ : “ก็ต้องขอบคุณเสื้อผ้าที่เท่ๆนั่นแหละ ฉันก็รอคอยที่จะเห็นชุดใหม่เหมือนกัน”
คานาเอะ : “นั่นสินะ อะ วิดิโอที่ถ่ายก่อนจะมาถึงที่นี่ ฉันสวมแจ็คเก็ตด้วยนะ อยากปล่อยเพลงใหม่ของพวกเราจัง”
คุซุฮะ : “ตอนนี้เพลงใหม่ของเราก็กำลังถูกเล่นอยู่ทั่วเมือง ยังเหลือข้อมูลอยู่มากสินะ”
คานาเอะ : “เพราะมันสำคัญสำหรับผม เป็นสิ่งเดียวที่จะปกป้องจนตายเลยนะ”
คุซุฮะ : “หืมมมม”
คานาเอะ : “สักวัน สักวันหนึ่ง ผมอยากร้องเพลงกับนายอีก”
(ตั้งแต่ตรงนี้เนื้อหาจะมาจากทวิตเตอร์ของ CNR+ ที่ไม่ได้ใส่ใน MV เนื่องจากมีเวลาจำกัด)
[conversation history:4]
คานาเอะ : “...นี่ ตอนนี้นายอยู่ไหน?”
คุซุฮะ : “อา.....ฉันเดินอยู่ตลอด ไม่รู้ว่าที่ไหน”
คานาเอะ : “ไม่เป็นไร ผมจะตามหานายเอง”
คุซุฮะ : “เอ๊ะ? ไม่ล่ะ อะไรน่ะ? ฉันได้ยินเสียงแปลกๆ แต่ถ้านายกำลังวางแผนอะไรสักอย่าง.....”
คานาเอะ : “นายน่าจะคิดไปเอง อะ ใกล้ถึงแล้ว ผมกำลังจะไปนะ”
คุซุฮะ : “ไม่ไม่ไม่ไม่! ฉันหาที่นี่เรียบร้อยแล้ว!”
คานาเอะ : “คำใบ้งั้นหรอ~ เป็นสิ่งที่เกี่ยวกับผมหรอ?”
คุซุฮะ : “รสนิยมไม่ดีเลยนะฮ่าฮ่า ตอนนี้นายอยากยอมแพ้รึยัง?”
คานาเอะ : “ถ้ารู้สึกแบบนั้นคงใช้สิทธ์พิเศษของระบบไปแล้วล่ะ แต่มันก็จะไม่มีความหมายเลย”
คุซุฮะ : “นาย....”
คานาเอะ : “นายผิดหวังรึเปล่า? หรือว่า”
คุซุฮะ : “ไม่รู้สิ ถ้าจะพูดแบบนั้นก็รีบมาได้แล้ว”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น